Welkom in ons nieuwe huis!
Op vrijdag 28 februari zijn we verhuisd. Wat een geweldig gevoel geeft dat, we hebben het huis in slechts 6 maanden tijd kunnen bouwen..! Ondanks alle tegenslagen, het harde werk en de inspanningen, kunnen we nu genieten en het ons eigen maken. De kinderen zijn ook helemaal enthousiast en blij met hun nieuwe kamer. Het huis is uiteindelijk veel groter geworden dan we hadden verwacht, maar gelukkig is er nog voldoende ruimte voor een mooie tuin waar de kinderen en de honden vrij kunnen spelen. Ook kunnen de kids goed mountain-biken in de omgeving, want we zitten stukke verder van de stad vandaan. Opa en oma komen volgende week aan en we kunnen niet wachten om het hun te laten zien! Opa vast apentrots, want het huis was zijn ontwerp. Deze week leggen we nog de laatste hand aan de guesthouse die we voor hun (en andere gasten) hebben gebouwd. Mocht je nieuwsgierig zijn naar meer fotos, app mij dan even.
Al met al was het alle drukte waard en Lau en ik hebben veel ervaring en connecties opgedaan in de bouw wereld, waardoor we meteen zijn begonnen met de bouw van de Work&Shop..! Dat had ik nog niet met jullie gedeeld via mijn website (wel via social media), maar de samenwerking met Stichting Wilde Ganzen is rondgekomen en dankzij donaties van velen (waaronder jullie mijn trouwe lezers) wordt het community center werkelijkheid! Als je graag op de hoogte wil blijven van de bouwactiviteiten, kijk dan op onze website waar we nieuws delen www.work@shop.co.tz of volg onze social media kanalen (Instagram workandshop_mwanza en Facebook Work&Shop Creative Center).
" No act of kindness, however small, is never wasted..."
Elke maand staan we met de Work&Shop op de locale community market waar we een creatieve activiteit organiseren voor kinderen, zoals houten vogeltjes decoreren of je eigen name tag maken voor aan je schooltas. De totale opbrengst daarvan gaat naar de Work&Shop. Zo ook de yoga lessen die ik verzorg, gaat 50% naar de Work&Shop. De yogalessen gaan goed! Ik geef nu 4x in de week les en leer ontzettend veel. Wat het meeste voldoening geeft is als iemand binnen komt met een frons en weg gaat met een glimlach :) Of zegt 'dit had ik echt nodig..' Hieronder een aantal kiekjes. Het geld wat we binnen halen wordt later besteed aan furniture (werkbanken, lockers, kasten), grote bewerkingsmachines, en een omheining van het erf (voor de veiligheid). Mocht je graag hier aan bij willen dragen, dan zijn donaties van harte welkom (zie deze pagina, kan via de GoFundMe pagina of de rekening van de Bresillac). Onze dank is groot!
"US Aid cut downs have tremendous consequences."
Onze samenwerking met stichting Mommaluv is nog altijd actief en ook de laatste maanden heb ik vele mooie mamas mogen verblijden met een kraampakket en hun lieve babies mogen vasthouden. Maar in dit moois zit ook een bittere pil... voor de moeders die HIV positief zijn en sinds de cutdown van USAID hulp weinig to geen toegang meer hebben tot ARV medicatie. Deze bezuinigingen hebben geleid tot sluiting van vitale gezondheidsorganisaties en het ARV-distributiesysteem verstoord, waardoor miljoenen levens in gevaar zijn gebracht. Als het gaat om prevention of mother-to-child HIV transmission (PMTCT) lopen babies grote kans om met HIV geboren te worden. Terwijl wanneer moeders toegang hebben tot de behandeling, hun risico om HIV over te dragen op hun baby's minder is dan 1%.
Zo ook ontmoette ik Miriam. Een jonge meid van 20 jaar die sinds haar 16e van huis is weggelopen en probeert te overleven in de stad. Acht maanden zwanger en beroofd door haar boyfriend, is ze opzoek naar hulp. Familie durft ze niet in te schakelen uit schaamte en ze is bang voor fysiek geweld van haar vader. Ik spreek haar samen met sister Rose, een dierbare vriendin die heel veel ervaring heeft met jonge meiden. Miriam praat niet veel en ergens hebben we een onderbuik gevoel dat ze niet helemaal eerlijk is naar ons. Wat ik haar niet kwalijk neem, want er bestaan praktijken waarbij jonge meiden worden gerekruteerd voor prostitutie of hun babies worden weggenomen voor verkoop. Allereerst regelen we een slaap plek voor haar en dat ze kleding heeft en eten. Ze is in al die acht maanden van haar zwangerschap niet naar een kliniek geweest, dus ook helpen we haar daarmee. Ze blijkt HIV positief te zijn, maar helaas heeft de kliniek geen medicatie meer. Via connecties hebben we toch nog iets weten te bemachtigen genoeg voor het einde van haar zwangerschap. Wonder boven wonder is ze bevallen van een HIV vrije zoon (tweede test volgt nog over paar weken) en zijn naam is Jayden. We blijven haar nog ondersteunen, want ook mentaal heeft ze het erg zwaar waardoor het goed is om contact te blijven houden en hulp te bieden waar nodig. Mocht je moeders zoals Miriam persoonlijk willen ondersteunen, app me dan op +255747996751. [Onderstaande foto baby is van Elizabeth Glaser Pediatric AIDS Foundations.]
" little things... mean a lot"
In dit laatste deel van mijn blog deel ik graag een aantal fotos met jullie. Een kijkje in ons dagelijks leven, waarin we leren de kleine dingen te waarderen. Vandaar ook niet veel tekst erbij, want de fotos zeggen al genoeg ;)
Bij deze stal kopen we vaak onze groenten en fruit. Wat zou jij kopen?
Dit zijn heerlijke ' vitumbua', gemaakt van rijstmeel, water en een beetje suiker, wat we soms eten bij de thee. Wordt veelal in de ochtenden en tegen de avond langs de weg verkocht, zoals deze mama hier op de foto.
Nelson koopt lokale visjes genaamd 'dagaa' wat een dagelijkse kost is met 'ugali' (soort van polenta gemaakt van mais meel).
Bij de fietsenmaker! Willy's fiets had een opknapbeurt nodig.
Zo ook de auto naar de garage! Die gasten werken de hele dag in de volle zon...
Opzoek naar wat extra voorraad bakjes. Genoeg keuze zou ik zeggen!
De hitte is enorm! Vaak op zondag zoeken we verkoeling bij het zwembad.
Bedankt voor het lezen en lieve groet uit Mwanza,
Susanne
Comments